Μας σπρώχνουν σε ένα εφιάλτη ανεργίας και επισφάλειας, να τους «σπρώξουμε» στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα του Covid 19, τα αλλεπάλληλα κύματα της πανδημίας και το φιάσκο του εμβολιασμού, το σύστημα οριοθετεί για τους εργαζόμενους ένα εφιαλτικό ορίζοντα παρατεταμένης υγειονομικής επισφάλειας, ανεργίας και καταστολής. Η κυβέρνηση εκβιάζει το εξαντλημένο Εθνικό Σύστημα Υγείας πέρα από τα όρια αντοχής του, αρνείται ακόμα και τώρα να το στηρίξει με προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού και απαραίτητων εγκαταστάσεων (ΜΕΘ, κ.λ.π.) και την ίδια ώρα ξοδεύει δανεικά δις ευρώ, για όπλα και καταστολή, ενάντια στους εργαζόμενους και την νεολαία.
Τα αλλεπάλληλα λοκ-ντάουν είναι η απόδειξη της αδυναμίας της να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Υποχρεώνει τους εργαζόμενους να «διαλέγουν» καθημερινά ανάμεσα στον κίνδυνο του covid ή την απώλεια της δουλειάς. Τα αντεργατικά νομοσχέδια, ο περιβόητος «πτωχευτικός κώδικας», οι «αύρες» και τα εξωφρενικά πρόστιμα του Χρυσοχοίδη, της Κεραμέως, του Χατζηδάκη και του Μητσοτάκη γκρέμισαν και το τελευταίο πρόσχημα, αποκαλύπτοντας ότι πίσω από τα lockdown και τα μέτρα είναι η στρατηγική του κοινωνικού ελέγχου του οργισμένου λαού.
Ανεργία, Φτωχοποίηση και Απαλλοτρίωση της μικρής ιδιοκτησίας για λογαριασμό του χρηματιστικού και του τραπεζικού κεφαλαίου, αυτή είναι η κυβέρνηση που επιβάλει τα λοκ-ντάουν.
Η πανδημία και η εφιαλτική κατάσταση που βρισκόμαστε έχει ξεπηδήσει μέσα από την κρίση και την παρακμή ενός κοινωνικού συστήματος που η διατήρησή του είναι πλέον ασύμβατη με το δικαίωμα στην δουλειά, την υγεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, με την ίδια την ζωή με ανθρώπινους όρους.
Ό,τι δεν είναι υποταγμένο στις ανάγκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου και την εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης, οδηγείται στην καταστροφή.
Κάθε δικαίωμα που έχει κατακτηθεί με αγώνες, και πρώτα απ’ όλα το δικαίωμα στην δουλειά, καταστρέφεται από την «αδυναμία» του παρακμασμένου συστήματος να εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη εργασία με όρους που να επιτρέπουν την αναπαραγωγή της ζωής με ανθρώπινους όρους.
Οι επιδοματικές πολιτικές μέσα στον εφιάλτη της κρίσης και της πανδημίας αντικαθιστούν την δίκαια αμειβόμενη εργασία. Η άγρια ελαστικοποίηση των συνθηκών εργασίας σχεδόν εξαφανίζει τα όρια μισθωτής εργασίας - ανεργίας.
Οι Κεντρικές Τράπεζες προειδοποιούν ότι το τέλος της πανδημίας δεν θα επαναφέρει τις θέσεις εργασίας αλλά θα ακολουθήσει κατακόρυφη αύξηση των απολύσεων, λόγω του χρεοστασίου επιχειρήσεων που θα είναι αδύνατο να λειτουργήσουν χωρίς τις επιδοματικές κρατικές πολιτικές του καιρού της πανδημίας.
Τα προγράμματα απαγόρευσης απολύσεων για τις επιχειρήσεις αυτές που πριμοδοτούνται από το κράτος για να διατηρούν τις θέσεις εργασίας λήγουν (τα περισσότερα εξ αυτών) τον Μάη. Αν δεν ανανεωθούν έστω και πρόσκαιρα θα ακολουθήσει «πανδημία» απολύσεων.
Η ανεργία, που κρύβεται όσο διαρκούν τα έκτακτα μέτρα λόγω της πανδημίας, έχει ξεπεράσει σε πραγματικούς όρους τα επίπεδα των μνημονιακών χρόνων αν στα επίσημα νούμερα της ΕΛΣΤΑΤ προστεθούν οι εργαζόμενοι/άεργοι των επιχειρήσεων που κλείνουν λόγω lockdown και ύφεσης και οι μερικώς απασχολούμενοι των 200 και των 300 ευρώ, που σήμερα δουλεύουν και αύριο είναι στο δρόμο, χωρίς ούτε επίδομα ανεργίας.
Η οικονομία παροχής υπηρεσιών κτυπήθηκε επίσης από την "τέλεια καταιγίδα" και κατέρρευσε, ενώ οι προσπάθειες για τον "εσωτερικό τουρισμό" είχαν την ίδια τύχη. Στο διάστημα αυτό, χάθηκαν 500.000 θέσεις εργασίας, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ενώ τα επιδόματα λήγουν χωρίς τις περισσότερες φορές να ανανεώνονται, με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας με ημερομηνία λήξης, να γίνονται με τους χειρότερους δυνατούς όρους πελατειακής ομηρίας και μισθών πείνας για τους εργαζόμενους.
Το φάσμα των εξώσεων και της έλλειψης στέγης είναι παρόν, με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας να δρομολογούνται με τον «Πτωχευτικό Κώδικα», ενώ μπαίνουν στο κόκκινο τα δάνεια των εργαζόμενων που χάνουν τη δουλειά τους μέσα στην πανδημία. Οι κοινωνικές παροχές για τους άνεργους μειώνονται και το ΚΕΑ πλέον ελάχιστοι μπορούν να πάρουν. Τα τρόφιμα από το ΕΒΑ είναι ελάχιστα και κακής ποιότητας, ενώ οι επαγγελματίες είναι μπροστά στην μείωση του εισοδήματος, και όσα επιδόματα και να δοθούν δεν έχουν αύριο, με την κατάσταση στις λαϊκές συνοικίες μυρίζει μπαρούτι.
Ο εφιάλτης περισσότερο ζοφερός όταν μετά το δεύτερο λοκντάουν – και πολύ περισσότερο μετά τα επόμενα λοκντάουν μέχρι να υπάρξουν επαρκείς εμβολιασμοί και να βρεθούν φάρμακα – οι επιχειρήσεις που θα ανοίγουν θα είναι πάντα λιγότερες από αυτές που έκλεισαν. Ήδη από τις επαγγελματικές ενώσεις των «μικρομεσαίων» (δηλαδή του μεγαλύτερου εργοδότη σε αριθμό εργαζόμενων στην χώρα) ανακοινώθηκε ότι μετά το λοκνταουν περι τις 100 χιλιάδες επιχειρήσεις δεν θα ανοίξουν…
Το 2020 έκλεισε με χιλιάδες νεκρούς από τον covid αλλά και εκατομμύρια άστεγους και άνεργους σ’ ολόκληρη την «ανεπτυγμένη» Ευρώπη, χωρίς νοσοκομειακή περίθαλψη, στέγη, χωρίς θέρμανση μέσα στον χειμώνα, χωρίς το δικαίωμα στην ζωή, προορισμένους από το σύστημα να αφεθούν στο έλεος της ανέχειας, προορισμένους να πεθάνουν. Οι συνέπειες από αυτού τους είδους τη διαχείριση της πανδημίας είναι πολλαπλές: η ενδοοικογενιακή βία αυξήθηκε κατά 40% κατά την περίοδο του εγκλεισμού με συχνότατα θύματα τις γυναίκες και τα παιδιά. Επίσης αυξήθηκαν οι ψυχικές ασθένειες καθώς επίσης και η χρήση των ναρκωτικών ουσιών όπως δείχνουν οι έρευνες επί των λημμάτων των πόλεων.
Η πανδημία και η εφιαλτική κατάσταση που βρισκόμαστε έχει ξεπηδήσει μέσα από την κρίση και την παρακμή ενός κοινωνικού συστήματος που η διατήρησή του είναι πλέον ασύμβατη με το δικαίωμα στην δουλειά, την υγεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα, με την ίδια την ζωή με ανθρώπινους όρους.
Ό,τι δεν είναι υποταγμένο στις ανάγκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου και την εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης, οδηγείται στην καταστροφή.
Κάθε δικαίωμα που έχει κατακτηθεί με αγώνες, και πρώτα απ’ όλα το δικαίωμα στην δουλειά, καταστρέφεται από την «αδυναμία» του παρακμασμένου συστήματος να εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη εργασία με όρους που να επιτρέπουν την αναπαραγωγή της ζωής με ανθρώπινους όρους.
Οι επιδοματικές πολιτικές μέσα στον εφιάλτη της κρίσης και της πανδημίας αντικαθιστούν την δίκαια αμειβόμενη εργασία. Η άγρια ελαστικοποίηση των συνθηκών εργασίας σχεδόν εξαφανίζει τα όρια μισθωτής εργασίας - ανεργίας.
Οι Κεντρικές Τράπεζες προειδοποιούν ότι το τέλος της πανδημίας δεν θα επαναφέρει τις θέσεις εργασίας αλλά θα ακολουθήσει κατακόρυφη αύξηση των απολύσεων, λόγω του χρεοστασίου επιχειρήσεων που θα είναι αδύνατο να λειτουργήσουν χωρίς τις επιδοματικές κρατικές πολιτικές του καιρού της πανδημίας.
Τα προγράμματα απαγόρευσης απολύσεων για τις επιχειρήσεις αυτές που πριμοδοτούνται από το κράτος για να διατηρούν τις θέσεις εργασίας λήγουν (τα περισσότερα εξ αυτών) τον Μάη. Αν δεν ανανεωθούν έστω και πρόσκαιρα θα ακολουθήσει «πανδημία» απολύσεων.
Η ανεργία, που κρύβεται όσο διαρκούν τα έκτακτα μέτρα λόγω της πανδημίας, έχει ξεπεράσει σε πραγματικούς όρους τα επίπεδα των μνημονιακών χρόνων αν στα επίσημα νούμερα της ΕΛΣΤΑΤ προστεθούν οι εργαζόμενοι/άεργοι των επιχειρήσεων που κλείνουν λόγω lockdown και ύφεσης και οι μερικώς απασχολούμενοι των 200 και των 300 ευρώ, που σήμερα δουλεύουν και αύριο είναι στο δρόμο, χωρίς ούτε επίδομα ανεργίας.
Η οικονομία παροχής υπηρεσιών κτυπήθηκε επίσης από την "τέλεια καταιγίδα" και κατέρρευσε, ενώ οι προσπάθειες για τον "εσωτερικό τουρισμό" είχαν την ίδια τύχη. Στο διάστημα αυτό, χάθηκαν 500.000 θέσεις εργασίας, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ενώ τα επιδόματα λήγουν χωρίς τις περισσότερες φορές να ανανεώνονται, με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας με ημερομηνία λήξης, να γίνονται με τους χειρότερους δυνατούς όρους πελατειακής ομηρίας και μισθών πείνας για τους εργαζόμενους.
Το φάσμα των εξώσεων και της έλλειψης στέγης είναι παρόν, με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας να δρομολογούνται με τον «Πτωχευτικό Κώδικα», ενώ μπαίνουν στο κόκκινο τα δάνεια των εργαζόμενων που χάνουν τη δουλειά τους μέσα στην πανδημία. Οι κοινωνικές παροχές για τους άνεργους μειώνονται και το ΚΕΑ πλέον ελάχιστοι μπορούν να πάρουν. Τα τρόφιμα από το ΕΒΑ είναι ελάχιστα και κακής ποιότητας, ενώ οι επαγγελματίες είναι μπροστά στην μείωση του εισοδήματος, και όσα επιδόματα και να δοθούν δεν έχουν αύριο, με την κατάσταση στις λαϊκές συνοικίες μυρίζει μπαρούτι.
Ο εφιάλτης περισσότερο ζοφερός όταν μετά το δεύτερο λοκντάουν – και πολύ περισσότερο μετά τα επόμενα λοκντάουν μέχρι να υπάρξουν επαρκείς εμβολιασμοί και να βρεθούν φάρμακα – οι επιχειρήσεις που θα ανοίγουν θα είναι πάντα λιγότερες από αυτές που έκλεισαν. Ήδη από τις επαγγελματικές ενώσεις των «μικρομεσαίων» (δηλαδή του μεγαλύτερου εργοδότη σε αριθμό εργαζόμενων στην χώρα) ανακοινώθηκε ότι μετά το λοκνταουν περι τις 100 χιλιάδες επιχειρήσεις δεν θα ανοίξουν…
Το 2020 έκλεισε με χιλιάδες νεκρούς από τον covid αλλά και εκατομμύρια άστεγους και άνεργους σ’ ολόκληρη την «ανεπτυγμένη» Ευρώπη, χωρίς νοσοκομειακή περίθαλψη, στέγη, χωρίς θέρμανση μέσα στον χειμώνα, χωρίς το δικαίωμα στην ζωή, προορισμένους από το σύστημα να αφεθούν στο έλεος της ανέχειας, προορισμένους να πεθάνουν. Οι συνέπειες από αυτού τους είδους τη διαχείριση της πανδημίας είναι πολλαπλές: η ενδοοικογενιακή βία αυξήθηκε κατά 40% κατά την περίοδο του εγκλεισμού με συχνότατα θύματα τις γυναίκες και τα παιδιά. Επίσης αυξήθηκαν οι ψυχικές ασθένειες καθώς επίσης και η χρήση των ναρκωτικών ουσιών όπως δείχνουν οι έρευνες επί των λημμάτων των πόλεων.
Το 2021 φορτώθηκε με προσδοκίες για το τέλος της πανδημίας με εμβόλια αλλά και εκατοντάδες δις. Ευρώ που θα φέρουν και πάλι δουλειά και ψωμί στο τραπέζι… Πολύ γρήγορα όμως η πραγματικότητα γκρέμισε τις προσδοκίες, πριν καν κλείσει ο Γενάρης, με τους νεκρούς να γεμίζουν τα νοσοκομεία και τις μεταλλάξεις του covid να εξανεμίζουν τα συμβόλαια της Ε.Ε. με τις φαρμακευτικές ληστρικές εταιρείες…
Και την οργή του λαού να έτοιμη να εκραγεί στους δρόμους.
Οι ευρω-κυβερνήσεις, μαζί τους και αυτή του Μητσοτάκη, επιχειρούν να οχυρωθούν πίσω από αντεργατικά νομοσχέδια και νέα σώματα καταστολής, ενώ η αντιπολίτευση του Συριζα, είναι μέρος του προβλήματος, έχοντας ως κυβέρνηση μιλήσει στο όνομα της “συνέχειας του κράτους”, έχοντας επιβάλλει το τρίτο μνημόνιο και την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας επί ημερών της.
Είναι σαφές ότι με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που κηρύσσουν για την πανδημία, την προώθηση της αντιδραστικής εργατικής νομοθεσίας, οι κυβερνήτες, οι τραπεζίτες και οι μεγάλοι εργοδότες, προετοιμάζονται για τις ανοικτές μπροστά μας ταξικές συγκρούσεις.
Οι νόμοι που νομοθετούν και η καταστολή που ασκούν, το αποδεικνύει.
Οι ευρω-κυβερνήσεις, μαζί τους και αυτή του Μητσοτάκη, επιχειρούν να οχυρωθούν πίσω από αντεργατικά νομοσχέδια και νέα σώματα καταστολής, ενώ η αντιπολίτευση του Συριζα, είναι μέρος του προβλήματος, έχοντας ως κυβέρνηση μιλήσει στο όνομα της “συνέχειας του κράτους”, έχοντας επιβάλλει το τρίτο μνημόνιο και την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας επί ημερών της.
Είναι σαφές ότι με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που κηρύσσουν για την πανδημία, την προώθηση της αντιδραστικής εργατικής νομοθεσίας, οι κυβερνήτες, οι τραπεζίτες και οι μεγάλοι εργοδότες, προετοιμάζονται για τις ανοικτές μπροστά μας ταξικές συγκρούσεις.
Οι νόμοι που νομοθετούν και η καταστολή που ασκούν, το αποδεικνύει.
Ο λαός αντιμετωπίζει τον καθημερινό εφιάλτη της λοίμωξης και της πείνας, με ευθύνη της αστικής τάξης και της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μίας κυβέρνησης ληστών ενός λαού που υποφέρει από την κρίση και την πανδημία.
Για τον έλεγχο και την χειραγώγηση των μαζών, χρησιμοποιούν το δηλητήριο του εθνικισμού, αλλά σε έναν πολεμικό όλεθρο στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι οι εργάτες και η νεολαία στην Ελλάδα και την Τουρκία που θα κληθούν να ματοκυλιστούν για τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Έλληνες και Τούρκοι λέμε όχι στο εθνικιστικό δηλητήριο, όχι στους εχθρούς, που είναι στην δική μας χώρα.
Είναι ο καιρός οι άνεργοι και οι αποκλεισμένοι αυτού του κόσμου της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας στερούν οι από πάνω, ανατρέποντάς τους μαζί με το παρακμασμένο σύστημα που υπηρετούν.
Για το δικαίωμα στην δημόσια δωρεάν υγεία, την στέγη και την δουλειά και όχι στην εξαθλίωση του επιδόματος ανεργίας, τα επιδόματα του ΚΕΑ και τα ελάχιστα συσσίτια.
Για λιγότερη δουλειά-δουλειά για όλους, χωρίς μείωση μισθών!
Για ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση τις ανάγκες των εργαζόμενων, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτό μόνο η εργατική τάξη μπορεί να το πάρει πάνω της μαζί με όλους τους καταπιεσμένους, στη βάση των κοινωνικών αναγκών των πολλών και όχι των κερδών των λίγων.
Εργαζόμενοι-ες και άνεργοι-ες εργάτ(ρι)ες, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σπάζοντας το φράγμα της την απομόνωσης, του ατομικισμού και της παθητικότητας, με ισχυρή Αλληλεγγύη, να οργανωθούμε σε εργατικές συλλογικότητες δράσης, στις συνοικίες και τους χώρους δουλειάς, με αλληλεγγύη, συντροφικότητα και προοπτική, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανθρώπινη ζωή που δικαιούμαστε.
2/2/2021
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ (για επικοινωνία: ergatikisymmaxia@gmail.com, ergatikisymmaxia.blogspot.com)
Είναι ο καιρός οι άνεργοι και οι αποκλεισμένοι αυτού του κόσμου της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας στερούν οι από πάνω, ανατρέποντάς τους μαζί με το παρακμασμένο σύστημα που υπηρετούν.
Για το δικαίωμα στην δημόσια δωρεάν υγεία, την στέγη και την δουλειά και όχι στην εξαθλίωση του επιδόματος ανεργίας, τα επιδόματα του ΚΕΑ και τα ελάχιστα συσσίτια.
Για λιγότερη δουλειά-δουλειά για όλους, χωρίς μείωση μισθών!
Για ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση τις ανάγκες των εργαζόμενων, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτό μόνο η εργατική τάξη μπορεί να το πάρει πάνω της μαζί με όλους τους καταπιεσμένους, στη βάση των κοινωνικών αναγκών των πολλών και όχι των κερδών των λίγων.
Εργαζόμενοι-ες και άνεργοι-ες εργάτ(ρι)ες, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σπάζοντας το φράγμα της την απομόνωσης, του ατομικισμού και της παθητικότητας, με ισχυρή Αλληλεγγύη, να οργανωθούμε σε εργατικές συλλογικότητες δράσης, στις συνοικίες και τους χώρους δουλειάς, με αλληλεγγύη, συντροφικότητα και προοπτική, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανθρώπινη ζωή που δικαιούμαστε.
2/2/2021
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ (για επικοινωνία: ergatikisymmaxia@gmail.com, ergatikisymmaxia.blogspot.com)
